Bandung 18 juli 2016
Door: Gertjan
18 Juli 2016 | Indonesië, Ciater
Maandag 18 juli.
Na het ontbijt zijn met een auto van het hotel naar Ciater gegaan. Onze chauffeur, Riswan, vroeg of wij gingen zwemmen in de warmwaterbronnen van Ciater en nam voor de zekerheid handdoeken van het hotel voor ons mee. Na een leuke rit door Bandung en Lembang, kwamen we aan bij de Tangkuban Perahu. Dat is een hele kermis geworden sinds 2002.
Bij Ciater moesten we kaartjes kopen om binnen te komen. Wij zijn daar wat gaan rondlopen en zagen daar een bad van 42 gr.C. Daar was verder niemand in het water, waarschijnlijk te warm. Een ander bad van 36-38 gr.C had wel bezoek. We wilden daar naar binnen, maar moesten weer entree betalen. Er waren veel moslima in het zwembad, ze gingen met kleren en al het water in. Het deed mij denken aan het gekleed zwemmen bij Emma's zwemdiploma. Er liepen in het park vrouwen in chador en zelfs vrouwen in een Burka. Wij waren de enigen met Westerse zwemkleding en Emma trok veel bekijks in haar bikini. Ze voelde zich niet op haar gemak om zo bekeken te worden. Het water was gloeiend heet en als je uit het water was, liep je nog een hele tijd na te gloeien. Na een uur kwam er een man op mij af en vroeg of hij op de foto mocht met mij. Hij vertelde dat hij uit Saoudi-Arabië kwam. Op de foto met die man, hij pakte mijn handen vast en zette zijn breedste glimlach op. Het was net of ik mijn beste vriend weer na jaren terug zag. We hoorden later dat er erg veel Ara-bieren op vakantie in Indonesië zijn, omdat vorige week daar de vakanties zijn begonnen. Dat verklaart het grote aantal Burka's.
Na het zwembad zijn we een theeplantage gaan bezoeken en een theefabriek. Weer entree betalen incl. rondleiding (IDR 100.000 ~ € 7,00 p.p.). De gids die de rondleiding in de fabriek deed, was niet te verstaan. Het was wel leuk om te zien hoe de geplukte blaadjes naar zwarte thee worden verwerkt. Na afloop kregen we een kopje thee aangeboden en een paar pakjes thee voor thuis. De omgeving van de theefabriek is werkelijk prachtig. Overal bergen en mooi aangelegde theeplantages tegen de hellingen hier en daar afgewisseld door koffie en kruidnagel.
Daarna met de auto weer richting Bandung. Het was inmiddels rond een uur of 4 en het werd erg druk op de weg. We wilden ergens koffie drinken en zijn gestopt bij een restaurantje. Hier bleken ze kopi Luwak te hebben. We hebben weer een rondleiding en uitleg gehad over kopi Luwak en het bleek dat ze achter het huis kooien hadden staan met 3 Luwaks. We konden bijna niet anders dan kopi Luwak bestellen. Els en Emma kregen onder het koffie drinken een voet en been massage met koffiedrap. Ik heb heel vriendelijk geweigerd. Emma vindt het allemaal prachtig. Er zijn mannelijke en vrouwelijke bonen en de baas van het koffiehuis heeft ons het verschil laten proeven. De mannelijke bonen zijn krachtiger en er zit meer smaak aan. De vrouwelijke bonen zijn net pinda's, die kun je in tweeën splitsen. De manlijke bonen kun je niet splitsen. Na de koffie, die Els niet lekker vond, zijn we weer in auto gestapt.
In Lembang zijn wij langs de bloemenkwekerijen gereden, die ik in 2011 ook had gezien. Even na zessen waren we weer terug in het hotel.
Rond een uur of zeven hebben wij bij de receptie gevraagd naar een goed restaurant in de buurt van het hotel. Wij wilden graag Indisch eten. De dame achter de receptie gaf ons een Sundanees restau-rant op, restaurant Ma Uneh in de Jalan Padjajaran street. Wij met de taxi ernaar toe.
Zij hadden een buffet staan en een menukaart. Wij hebben van de menukaart besteld. Om een lang verhaal kort te maken, Emma en Els hebben een paar happen genomen en het eten laten staan. Zij hadden ayam pangang besteld, maar er zat nauwelijks kippenvlees aan. Mijn nasi Campur heb ik wel opgegeten, was wel lekker. Er zat sayor asem bij, dat had ik al een tijd niet gegeten. De rekening voor al eten en drinken was IDR 145.000 (een tientje). Vervolgens zijn wij met de taxi naar C-Walk gereden en Els en Emma hebben daar saté en nasi goreng gegeten. De C-Walk Shopping Mall was een drukte van jewelste. Een soort ontmoetingsplaats voor de jeugd.
Na het eten zijn wij met de taxi weer naar het hotel gegaan. Bandung zit erop, wij vertrekken morgen naar Yogyakarta.
Na het ontbijt zijn met een auto van het hotel naar Ciater gegaan. Onze chauffeur, Riswan, vroeg of wij gingen zwemmen in de warmwaterbronnen van Ciater en nam voor de zekerheid handdoeken van het hotel voor ons mee. Na een leuke rit door Bandung en Lembang, kwamen we aan bij de Tangkuban Perahu. Dat is een hele kermis geworden sinds 2002.
Bij Ciater moesten we kaartjes kopen om binnen te komen. Wij zijn daar wat gaan rondlopen en zagen daar een bad van 42 gr.C. Daar was verder niemand in het water, waarschijnlijk te warm. Een ander bad van 36-38 gr.C had wel bezoek. We wilden daar naar binnen, maar moesten weer entree betalen. Er waren veel moslima in het zwembad, ze gingen met kleren en al het water in. Het deed mij denken aan het gekleed zwemmen bij Emma's zwemdiploma. Er liepen in het park vrouwen in chador en zelfs vrouwen in een Burka. Wij waren de enigen met Westerse zwemkleding en Emma trok veel bekijks in haar bikini. Ze voelde zich niet op haar gemak om zo bekeken te worden. Het water was gloeiend heet en als je uit het water was, liep je nog een hele tijd na te gloeien. Na een uur kwam er een man op mij af en vroeg of hij op de foto mocht met mij. Hij vertelde dat hij uit Saoudi-Arabië kwam. Op de foto met die man, hij pakte mijn handen vast en zette zijn breedste glimlach op. Het was net of ik mijn beste vriend weer na jaren terug zag. We hoorden later dat er erg veel Ara-bieren op vakantie in Indonesië zijn, omdat vorige week daar de vakanties zijn begonnen. Dat verklaart het grote aantal Burka's.
Na het zwembad zijn we een theeplantage gaan bezoeken en een theefabriek. Weer entree betalen incl. rondleiding (IDR 100.000 ~ € 7,00 p.p.). De gids die de rondleiding in de fabriek deed, was niet te verstaan. Het was wel leuk om te zien hoe de geplukte blaadjes naar zwarte thee worden verwerkt. Na afloop kregen we een kopje thee aangeboden en een paar pakjes thee voor thuis. De omgeving van de theefabriek is werkelijk prachtig. Overal bergen en mooi aangelegde theeplantages tegen de hellingen hier en daar afgewisseld door koffie en kruidnagel.
Daarna met de auto weer richting Bandung. Het was inmiddels rond een uur of 4 en het werd erg druk op de weg. We wilden ergens koffie drinken en zijn gestopt bij een restaurantje. Hier bleken ze kopi Luwak te hebben. We hebben weer een rondleiding en uitleg gehad over kopi Luwak en het bleek dat ze achter het huis kooien hadden staan met 3 Luwaks. We konden bijna niet anders dan kopi Luwak bestellen. Els en Emma kregen onder het koffie drinken een voet en been massage met koffiedrap. Ik heb heel vriendelijk geweigerd. Emma vindt het allemaal prachtig. Er zijn mannelijke en vrouwelijke bonen en de baas van het koffiehuis heeft ons het verschil laten proeven. De mannelijke bonen zijn krachtiger en er zit meer smaak aan. De vrouwelijke bonen zijn net pinda's, die kun je in tweeën splitsen. De manlijke bonen kun je niet splitsen. Na de koffie, die Els niet lekker vond, zijn we weer in auto gestapt.
In Lembang zijn wij langs de bloemenkwekerijen gereden, die ik in 2011 ook had gezien. Even na zessen waren we weer terug in het hotel.
Rond een uur of zeven hebben wij bij de receptie gevraagd naar een goed restaurant in de buurt van het hotel. Wij wilden graag Indisch eten. De dame achter de receptie gaf ons een Sundanees restau-rant op, restaurant Ma Uneh in de Jalan Padjajaran street. Wij met de taxi ernaar toe.
Zij hadden een buffet staan en een menukaart. Wij hebben van de menukaart besteld. Om een lang verhaal kort te maken, Emma en Els hebben een paar happen genomen en het eten laten staan. Zij hadden ayam pangang besteld, maar er zat nauwelijks kippenvlees aan. Mijn nasi Campur heb ik wel opgegeten, was wel lekker. Er zat sayor asem bij, dat had ik al een tijd niet gegeten. De rekening voor al eten en drinken was IDR 145.000 (een tientje). Vervolgens zijn wij met de taxi naar C-Walk gereden en Els en Emma hebben daar saté en nasi goreng gegeten. De C-Walk Shopping Mall was een drukte van jewelste. Een soort ontmoetingsplaats voor de jeugd.
Na het eten zijn wij met de taxi weer naar het hotel gegaan. Bandung zit erop, wij vertrekken morgen naar Yogyakarta.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
